Tussen stad en dorp, werk en gezin
Yke ken ik eigenlijk alleen van het langslopen en het vriendelijke zwaaien. Daarom was ik erg benieuwd naar haar leven in Kalenberg. Ze is getrouwd met Bene Jongschaap en woont met hun zoontje Hugo aan het Kalenbergerpad nummer 6. Toen ik daar op een ochtend aan kwam lopen, kwam een lief jongetje me tegemoet. Het was Hugo, nog wat verlegen, begrijpelijk, want wat moet zo’n kleine jongen nu met die vreemde dame in huis bij mama?
Langzaamaan trok hij zich iets meer open terwijl Yke en ik rustig een kop koffie dronken.
Yke begon te vertellen over haar roots. Ze komt uit Nijensleek, waar bijna haar hele familie nog woont. Opgegroeid in een aannemersgezin weet ze alles van bouwen, al heeft ze zelf nog nooit zelf een huis gebouwd. Het gezin bestond uit vier kinderen: zij, een zus en twee broers. Inmiddels is hun zoon Hugo 2,5 jaar en brengt hij volop de dynamiek in hun leven.
Yke werd geboren in het ziekenhuis in Meppel en groeide op in Nijensleek. De basisschool volgde ze in Wilhelminaoord, waar ze nog steeds haar contacten onderhoudt, onder andere via voetbal bij Old Forward. Op vrijdagavond speelt ze met een team van 7 tegen 7 met dertig + dames iets waar ze veel plezier aan beleeft.
Na de basisschool ging ze naar het RSG in Steenwijk, waar ze aanvankelijk Havo/Vwo deed. Maar het werd te gezellig op school en andere dingen leken leuker, dus stapte ze over naar de Mavo. Daar had ze meer tijd voor vriendjes en puberen, wat beter paste bij haar leeftijd van toen zestien jaar. Ze haalde haar examen zonder veel boeken te hoeven lezen, alleen voor andere talen moest ze extra hard werken.
Na de Mavo koos ze voor het Deltion College in Zwolle, waar ze de opleiding Juridisch Medewerker Dienstverlening succesvol afrondde in 2012. Ze twijfelde kort over accountancy, bezocht open dagen, maar koos uiteindelijk toch voor een HBO-rechtenopleiding in Groningen. Daar studeerde ze van 2012 tot 2017 en woonde op kamers tot 2015. Tijdens haar studie werkte ze in het weekend bij een snackbar in Vledder op zondag en voetbalde op zaterdag en pendelde ze tussen Nijensleek en Groningen. Aan het eind van de studie in Groningen verhuisde ze in verband met afstuderen en werken.
Groningen was een echte studentenstad waar ze zich prima vermaakte. Hoewel de donderdagavond de officiële uitgaansavond was, vond ze het te druk en ging ze liever woensdagavond met vrienden de stad in, veelal op de fiets. Met een klein bijbaantje en studiefinanciering moest ze creatief omgaan met geld en zochten ze aanbiedingen als happy hours en “5 halen 3 betalen”. Soms namen ze een taxi met een groep bij slecht weer, wat bijna gratis was. Dat de fiets de volgende dag was verdwenen namen ze voor lief.
Ze was niet bang in de stad, misschien soms wat naïef. Die naïviteit werd echter op de proef gesteld toen ze eenmaal serieus met een wapen werd bedreigd. Met hulp van slachtofferhulp en vooral familie kon ze dit incident verwerken, maar het vertrouwen was wel geschaad.
Naast studeren en werken genoot ze ook van uitgaan naar discotheken in Eesveen, vlakbij Nijensleek, en van festivals. Terugkijkend noemt ze zichzelf een braaf meisje. In Nijensleek was ze regelmatig te vinden bij de keetgroep met vrienden, waar ze volleyballen en andere activiteiten deden. De keet brandde twee keer af: de eerste keer doordat ze zelf het vuur niet goed doofden en onwetend weg gingen, de tweede keer vermoedelijk door kortsluiting. De keet werd wel weer opgebouwd, maar wordt nu niet meer als zodanig gebruikt.
De ontmoeting met Bene
Yke ontmoette Bene in een kroeg in Meppel. Haar ouders vertrokken uit het ouderlijk huis en Yke moest zelf iets regelen rondom wonen. Omdat er geen woning beschikbaar was in Nijensleek, woonde ze in een appartementje op een nabijgelegen camping. In de coronatijd zagen zij elkaar regelmatig. Toen er een woning vrijkwam, vonden ze beiden samenwonen nog wat pril. Omdat het huis niet goed verwarmd was bracht Yke veel tijd door in Kalenberg in de koude winter van 2020-2021, waar de kat inmiddels al woonde. Ze maakte zich wel zorgen over de route naar Kalenberg; Bene probeerde het uit te leggen, maar ze bleef met de vraag zitten: wat nu als ik van de andere kant kom? ??
Haar moeder was inmiddels al op onderzoek uitgegaan en vond een interview met Bene op Kalenberg.nu, waarna ze al het een en ander over hem wist en haar met een gerust hart kon laten gaan.
Aanvankelijk parkeerde Yke haar auto op de openbare parkeerplaats, omdat in een dorp als Kalenberg iedereen meteen weet dat Bene bezoek heeft – iets waar hij toen nog geen behoefte aan had. Later kreeg ze ‘promotie’ om op de oprit te parkeren en toen was het verhaal snel rond in het dorp.
In september 2022 trouwden ze in een klein gezelschap in het kerkje. Misschien vieren ze later nog eens groots een jubileum, we wachten het af….
Yke’s ouders leven nog en nemen langzaam afscheid van het familiebedrijf. Haar broers hebben het bedrijf overgenomen. Het bedrijf was verantwoordelijk voor de bouw van nieuwe koloniehuizen in Frederiksoord, een duurzaam project dat in fasen vanaf 2012 wordt uitgevoerd. Haar ouders wonen nu aan de rand van het Sterrenbos, in een van die eigen gebouwde koloniehuizen.
Leven in Kalenberg
Voor Yke was Kalenberg onbekend terrein. Ze wilde eigenlijk nooit een bedrijf aan huis, zoals ze dat van huis uit gewend was, maar het liep anders. Bij Jongschaap ervaart ze overigens geen problemen, en als het nodig is, steekt ze een handje uit. De zorg voor Hugo maakt dat soms lastig.
Sinds 2020 werkt ze in Steenwijk bij Kroek & Van Weert Netwerk Notarissen. Ze houdt zich vooral bezig met erfrecht en familierecht, Dat is echt haar ding. Ze werkt drie dagen per week, de rest van de tijd besteedt ze aan Hugo. De studie tot kandidaat-notaris ziet ze voorlopig niet zitten; dat duurt haar te lang.
In Kalenberg heeft ze inmiddels contacten opgebouwd en is ze te vinden bij dorpsactiviteiten. Ze deed vrijwilligerswerk bij de voetbal en corso, maar is daar vanwege Hugo mee gestopt. Hugo gaat soms naar een opvang op een agrarisch bedrijf in Scheerwolde, waar hij het fantastisch vindt tussen de dieren. Neef Julien en andere kinderen uit Kalenberg gaan er ook heen, zo ontmoet Yke ook verschillende ouders.
De Corsowereld
Een groot deel van haar hart gaat uit naar de Corsowereld. Ze helpt fanatiek mee aan de opbouw van de Corsowagen in Frederiksoord. De maquette is inmiddels opgezet, en het corso vindt plaats in het tweede weekend van september, met tien deelnemende wagens en een aantal jeugdwagens.
Het Corsovirus heeft ze van huis uit meegekregen: ieder jaar prikte ze eindeloos veel dahlia’s uit onder andere Vollenhove op een wagen met een groep van twintig mensen. Elk jaar wordt er democratisch een onderwerp gekozen. Vorig jaar was het Klaas Vaak, met het thema ‘Dromen’. Dit jaar is het thema ‘Vrijheid’, ter gelegenheid van 80 jaar vrijheid. Het thema wordt uitgebeeld met hun corsowagen met Asterix en Obelix tegenover de Romeinen. Iedereen kijkt reikhalzend uit naar het resultaat.
Afsluiting
Na nog een laatste kop koffie ronden we het gesprek af. Hugo, inmiddels al een stuk minder verlegen, belooft voortaan bij het langslopen altijd te zwaaien – een mooie belofte.
Yke, dank voor het openhartige gesprek.
Ze geeft de pen door aan Ruud Pranger.
De pen