Vandaag ga ik naar een dorpsbewoner waarmee ik enige verbondenheid voel. Wij zijn geboren in hetzelfde dorp en wonen ook nu weer in hetzelfde dorp en…. beiden willen hier niet meer weg!
Henk Slijkhuis, in zijn vrije tijd beheerder van het KalenbergsGemeenschapsHuis, afgekort: KGH. Henk is bij de meeste mensen wel bekend, toch wist hij me te verrassen met zijn verhalen. Hieronder zijn verhaal.
Henk en zijn vrouw Ingrid wonen op het Kalenbergerpad 18. Hij is geboren in 1962 in Olst, in het buurtgemeenschap Den Nul. Sinds 1997 woont hij in Kalenberg.
Eerst terug naar Olst, daar is het tenslotte begonnen.
Pa Slijkhuis was werkzaam in de vleesfabriek Olba als vleesverwerker. Hij kreeg de kans om meer te verdienen als stukwerker (productiewerk) in Ede en dus is Henk, inmiddels 3 jaar, met zijn ouders verhuisd naar Ede. Daar heeft hij op de lage school gezeten.
Henk had andere ambities dan zijn vader, hij wilde bakker worden en heeft de 4-jarige opleiding Brood en Banket gevolgd en zijn diploma behaald.
Daarna is hij doorgegaan met de opleiding Kok-Kelner, een 2-jarige opleiding en ook deze met een diploma afgerond. Hij is daarna meteen in Renswoude in de horeca gaan werken.
Henk was inmiddels dienstplichtig en moest het leger in. Een echte zandhaas was hij niet dus solliciteerde hij naar een vaste baan in het leger als burger-kok. Daar waren gunstige financiële gevolgen aan verbonden. In geval van oorlog zou Henk als veldkok in de veldkeuken worden ingezet. Niks vechten, lekker koken dat beviel hem veel beter.
Daar wist hij door verschillende cursussen meer kennis op te doen en kreeg betere verdiensten in een full-time baan.
Henk was een van de eerste van de veldkoks met papieren. Koken ging toen nog in grote ketels waarvan de kleinste 60 ltr. en de grootste 500 ltr. Dat zijn nog eens pannen!
Hij is gestart bij de onderofficierskeuken op de Simon Stevin kazerne.
Hij werd bij verschillende kazernes ingezet en leerde van elke nieuwe situatie. “Hier heb ik een mooie tijd gehad” vertelt Henk. In Ede werden zijn kinderen geboren, Corneé en Rick.
Hoe ging dat nu op de kazernes, met verschillende rangen en daarmee ook verschillende menu’s en keukens? Henk zegt dat de menu’s vaststonden, de bestellingen werden voor hem gedaan en was verantwoordelijk voor de
bereiding van de maaltijden.
Er waren verschillende keukens: voor de manschappen; korporaals; onderofficieren en de officieren.
Begin jaren ’80 stond Henk in de manschappenkeuken. Dat betekende dat er een buffet klaargemaakt moest worden voor ongeveer 1000 man. Zij kregen een bord met 3 vakken en die mochten gevuld met vlees en jus, aardappelen en groente. Henk had geen moeite met de grote aantallen.
Al de andere rangen werden bediend aan tafel en werden er ongeveer 250 personen voorzien van eten.
Was dat dan hetzelfde menu?
Nee niet helemaal, ze kregen iets extra’s, de onderofficieren en korporaals kregen verse salade en een toefje slagroom op het nagerecht.
De officieren aten apart in een groepje van 40-50 man. Voor het eten ging er een bel en was er stilte voor gebed. Zij kregen hetzelfde menu maar nog meer extra’s; vers fruit of extra balletjes in de soep. En natuurlijk ontbrak het wijntje niet.
De kazerne in Ede werd gesloten en Henk ging in 1996 mee naar de kazerne in Havelte.
Daar er nog geen huis beschikbaar was ging hij 5 maanden intern. Er was een mogelijkheid in Wapserveen maar dat bod werd niet aanvaard. De makelaar had een ander huis op het oog, in Kalenberg, maar dat moet je willen en kunnen waarschuwde hij. Voor Henk en Ingrid was het meteen duidelijk, hier wilden ze wonen en in 1997 verhuisden zij naar Kalenbergerpad 18.
Eenmaal in Kalenberg kreeg Ingrid al snel contact met een lid van de klaverjasclub.
In het kader van snel ‘integreren’ werden zij lid. Henk werd lid van het bestuur van het KGH.
En daar is hij zijn carrière als beheerder begonnen, in het oude KGH wel te verstaan rond 2002.
Dat doet hij nog steeds naast zijn baan in het leger, met alle hulp van Ingrid en andere vrijwilligers.
In 2013 kwam er een splinternieuw KGH gebouw. De activiteiten zijn uitgebreid en het is merkbaar drukker. Inmiddels zijn er ook een aantal activiteiten verdwenen; de kinderclub, te weinig kinderen; de playback-show, geen animo meer; en de lichtobjecten op het water met het dorpsfeest. De tijden veranderen dus ook in Kalenberg.
Inmiddels werkt Henk nog steeds in het leger, hij “moet” nog 11 jaar doorwerken. Was het destijds financieel aantrekkelijk om een burgerfunctie te hebben, het nadeel is wel dat je dan ook door moet werken tot aan de pensioenleeftijd van 67 jaar. Ach ja elk voordeel heeft…..
Hij heeft inmiddels een andere functie. Met zijn kok werkzaamheden is hij in 2006 gestopt. De omstandigheden in de keuken waren zo veranderd dat hij zijn interesse hierin verloor. ‘Koken’ kon je het niet meer noemen, alles werd in de steamer bereid. Henk kon in Havelte naar een facilitaire functie.
In 2011 is hij milieumedewerker geworden op het defensieterrein in Havelte. Daar heeft hij samen met een collega het beheer over afval, ook chemisch van ongeveer 3000 dienstmensen. Ze werken als de Rova maar hebben een zelfstandige dienst.
Hoe ziet een werkdag er ongeveer uit?
Om 7.30 uur brengen mensen hun afval naar het depot. Dit zijn de mensen van de buitencomplexen zoals Marechaussee in Zwolle, MGGZ in Zwolle, munitiedepot Staphorst-Pesse en het magazijn van het defensiecomplex in Steenwijk, kazerne Heerenveen en Leeuwarden behoren ook tot hun ‘klanten’.
Daarnaast hebben zij het afval van de 43ste gemechaniseerde brigade in Havelte. Daar staan honderden rupsvoertuigen. Deze worden in 10 garage’s onderhouden.
En niet te vergeten de eigen diensten zoals de tandarts en doktersposten en tankstation. Henk en zijn collega zijn de hele dag bezig met verzamelen, beveiligen en controleren van het proces van afvalverwerking, zodat deze op de juiste manier aangeboden worden aan de uiteindelijke afvalverwerker.
Ondertussen in Kalenberg:
Henk vindt de combinatie van vaste baan en beheerder van het KGH nog steeds leuk. Hij ziet dat er in het KGH veel lief en leed wordt gedeeld. Hij heeft veel sociale contacten.
Vanuit de activiteiten van de buurtcommissie ‘Samen Een’, wordt er twee maal per jaar een gezamenlijke maaltijd georganiseerd. Dan komen zijn kookkunsten weer goed van pas. Henk maakt het menu als chef-kok en zijn ‘prinsessen’ staan hem bij. De gezamenlijke maaltijd wordt zeer gewaardeerd. Het maximum aantal deelnemers is 50; dit aantal is in een mum van tijd gehaald. De eerste maaltijd is rond ½ november, start rietseizoen en de tweede na 15 april, rietseizoen (wintermaai) beëindigd.
Henk is verder nog behulpzaam bij de zeskamp op het dorpsfeest en waardeert het dat de jeugd van Kalenberg zo positief en actief is op allerlei gebied. Ook op ‘ de biljartclub’ is hij van de partij. Meerdere hobby’s, daar ontbreekt de tijd voor…
Henk heeft met de middenbuurt het meest contact. Hij ziet de mensen aan de weg- en waterkant niet zo vaak. Komen ook minder op de bijeenkomsten.
Er is veel veranderd in het dorp, hij heeft de gondelvaarten nog meegemaakt, het dorpsfeest is nu veel meer voor de bewoners zelf. Hij vind dit geen verkeerde ontwikkeling. Dat betekent minder te organiseren, minder verantwoordelijkheid, minder stress. Op vrijdagavond is de belangstelling voor de gezamenlijke maaltijd met dorpsbewoners nog steeds groot.
Ook het kinderfeest en de ouderenbijeenkomst zijn gezellig. De zeskamp is niet meer weg te denken evenals het muziekfeest op zaterdagavond. Zo is en blijft er voor jong en oud nog genoeg te beleven in Kalenberg. Henk kan er nog steeds genieten!
Henk dank voor het leuke gesprek, weer verschillende weetjes opgedaan..
de pen
Henk geeft de pen door aan Margriet Wegstapel