Het Verhaal van Kees van Rooij
In de feestgids waren Kees van Rooij en zijn vrouw Margje al geïntroduceerd als vaste bewoners van Kalenberg. Maar vanwege hun lange geschiedenis als ‘Kalenbergers’ vond Christien, de vorige geïnterviewde, het leuk om wat dieper in Kees’ levensverhaal te duiken. Zo kwam ‘de pen’ deze keer bij Kees terecht.
Van Den Haag naar Kalenberg
Op een zonnige dag meerde ik mijn boot aan bij Kalenberg Noord 14. Daar stond Kees al bij de deur te wachten, met een warme glimlach en een uitnodigend gebaar. Binnen werd ik hartelijk verwelkomd door Margje. Kees en Margje wonen hier sinds april 2021 permanent, na een aantal jaren Kalenberg Noord 3 als vakantie- en weekendhuis te hebben gehuurd. Kees werd geboren in 1951 in Den Haag, als één van vierkinderen. Na verschillende verhuizingen woonde Kees vanaf 1986 tot zijn pensioen in de Laan van de Mensenrechten in Den Haag.
Opleiding en Carrière
Na de lagere school voltooide Kees de LTS elektrotechniek en begon zijn loopbaan bij de PTT. Zijn carrière kende echter veel wendingen.
Kees leerde in die tijd Margje, afkomstig uit Wolvega kennen, en besloot toen bij Wever in Wolvega te gaan werken.
Wever was een radio-tv zaak die ook witgoed verkocht, waar hij allerlei werkzaamheden moest doen, van loodgieterswerk, gaskachels, tv-antennes en wasautomaten plaatsen en repareren. Hoewel hij geen ervaring had, hield hij het daar toch zo’n driekwart jaar vol. Hij herinnert zich nog hoe hij in z’n eentje zware wasautomaten trappen op moest sjouwen, en hoe hij eens door een hondje in zijn enkel werd gebeten terwijl hij met een wasautomaat op de trap stond.
De vreemdste opdracht die hij kreeg, was het rondrijden met de VW-bus van het bedrijf met een megafoon op het dak om reclame te maken: “Bij aankoop van een diepvrieskist een ½ varken cadeau!” Dit trok klanten naar de winkel, die daarna hun halve varken ophaalden bij slager Molenaar naast de elektrozaak. Een vrieskist kostte in die tijd iets van 350 gulden en een half varken, netjes in panklare lapjes ongeveer 200 gulden!!!
Toen de zaak, zoals te verwachten, failliet ging, zat Kees zonder werk. Kees besloot om opnieuw te gaan studeren en op zijn twintigste keerde hij terug naar Den Haag om de MTS te volgen. Tijdens zijn studie gingen Kees en Margje samenwonen bij zijn oma op kamers in Den Haag. Na zijn afstuderen werkte hij 4,5 jaar bij zijn stage bedrijf, waarna hij nog diverse banen had bij onder andere Envico (in gasdetectie en milieumeettechniek) en Controlec (nu Spie) in Rotterdam. Vanuit Controlec was hij zeven jaar gedetacheerd bij Kemira in
Europoort. Uiteindelijk vond hij zijn vaste plek bij het Duinwaterbedrijf Zuid Holland (DZH, nu Dunea), waar hij 23 jaar werkte tot zijn pensioen.
Van Vakantiehuisjes tot een Thuis in Kalenberg
De band met Kalenberg ontstond door Margje, die al sinds haar jeugd daar kwam. Ze verbleef vaak bij de familie Geertsema, waar ze als au-pair werkte en die een vakantie huis bezaten op Kalenberg Zuid. Hier bracht Margje de schoolvakanties door met de kinderen van de familie Geertsma. Op een gegeven moment, toen Kees zeventien was, ging hij met zijn buurjongen en diens ouders op bezoek bij familie in Oldeholtpade. Ze gingen naar Wolvega, waar Kees Margje ontmoette in het cafetaria van de familie Geertsema. De vonk sloeg over, en het duurde niet lang voordat Kees bij de ouders van Margje introk, terwijl Margje intern verbleef bij de familie Geertsema. In 1976 trouwden ze. Kees nam zijn ouders ook voor vakantie mee naar Kalenberg. Ze huurden jarenlang een vakantiehuisje, dat ze ‘de Plaggenhut’ noemden omdat het zo primitief was. Later huurden ze nog andere vakantiehuisjes, waaronder ‘de Lokeend’. Kees koestert ook bijzondere herinneringen aan het winkeltje bij Lok op Zuid. Hij kocht daar altijd shag, die zo droog was dat hij er aardappelschillen bij moest doen om het vochtig te maken. Toen hij eens met een briefje van 25 gulden betaalde, ging mevrouw Lok naar achteren en kwam terug met negen glimmende zilveren rijksdaalders en wat kleingeld. Kees spaarde die rijksdaalders in een leren buideltje en kocht er later de trouwringen van.
Van Stad naar Dorp
Ondanks hun leven in Den Haag bleven Kees en Margje naar Kalenberg trekken. Ze huurden er een vakantiehuis op Kalenberg Noord 3. Toen Kees met pensioen ging verkochten ze hun huis in Den Haag. Omdat ze het vakantiehuis te klein voor permanente bewoning vonden, huurden ze daarnaast een appartement in Steenwijk. Na drie jaar verhuisden ze in 2021 naar Noord 14. Het appartement in Steenwijk konden ze nu weer opzeggen.
Rusten en Gezelligheid
Het leven op Noord 14 bevalt Kees en Margje uitstekend. De gracht bij hun huis heeft een scherpe bocht, ‘Het Blauwe Rak’, waar vaak boten moeten manoeuvreren. Soms gaat dat mis, en dan komen ze tegen de beschoeiing terecht. Het levert een boeiend schouwspel op voor Kees en Margje, die genieten van de rust en de natuur. Ze missen de drukte van de stad helemaal niet. Ze zijn regelmatig aanwezig bij gezamenlijke maaltijden, toneelavonden en het dorpsfeest.
Hobby’s en Gezondheid
Kees liep vroeger regelmatig hard, maar door een nekhernia kan hij dat nu niet meer doen. Tegenwoordig houdt hij van lezen en luisteren naar muziek, vooral rock en blues. Hij kan ook urenlang bezig zijn met cryptogrammen; puzzelen vindt hij geweldig. Ook gaat hij graag vroeg in de ochtend met de boot en zijn fotocamera de weerribben in.
Een Warme Afsluiting
Na een gezellige middag, afgesloten met een kopje thee en een koekje, kwamen we tot de conclusie dat er ondanks Kees’ bescheiden verwachtingen toch een mooi verhaal uit is gekomen. Kees en Margje hebben hun draai gevonden in Kalenberg en genieten volop van hun nieuwe leven. Met veel plezier geef ik ‘de pen’ door aan de volgende dorpsbewoner: Mark Weijs.