Bert Brouwer

Interview met Bert Brouwer

Om met Bert af te spreken, moet je goede afspraken maken. Terwijl ik fluitend bij Helen op Noord 7 binnen wordt gelaten, is Bert nergens te bekennen. Helen onderneemt actie en ja hoor, Bert is bij mij thuis geweest en ik was er niet! In een mum van tijd komt hij aanvliegen, gelukkig kon onze afspraak doorgaan. Mijn hele avond had ik gereserveerd, want ik was gewaarschuwd: als Bert eenmaal aan de praat is…

Met een heerlijke bak koffie en na wat ditjes en datjes begin ik maar eens te vragen naar zijn achtergrond. In 1960 is hij geboren in Oldemarkt aan de Kruisstraat. 3 jaar eerder in 1957 was zijn broer Jan geboren. Hij ging naar de kleuterschool in Oldemarkt, waar juf Dedden probeerde hem in toom te houden. In de pauzes kregen ze een liga koek, maar deze vond Bert zo vies dat hij ze elke keer in de zandbak verstopte. De grond voedt nog steeds de plantjes waarin hij zijn koeken verstopte.

Zijn ouders hadden een kruidenierswinkel in de Kruisstraat in Oldemarkt. Ze wilden het oude pand verkopen en kochten een nieuw pand in de Hoofdstraat van Oldemarkt. Helaas wilden de huurders er niet uit. Dat leidde tot een rechtszaak die ze uiteindelijk wonnen. In die periode hebben ze 3,5 jaar in Elspeet gewoond, waar ze een pannenkoekenrestaurant runden. Beide ouders werkten daar bijna dag en nacht en moeder had ook nog de zorg voor opa, die bij hen in woonde. Nadat de rechtszaak gewonnen was, konden ze naar het nieuwe pand in Oldemarkt. Opa is tot aan zijn dood bij hen blijven wonen. Moeder runde de Sparwinkel en vader runde een Vivo zaak aan de Koningin Julianaweg.

Bert heeft als scholier vaak geholpen in beide winkels en kon op die manier een leuk zakcentje meepikken. Hij nam de emballage voor zijn rekening en bracht folders rond. Het dorp was niet zo groot, maar had wel een christelijke lagere school op het Marktplein. Later is dat de Ark geworden.

Bert groeide op en deed graag mee aan de activiteiten tijdens de dorpsfeesten in Oldemarkt. Moeder had eens een sneeuwpoppenpak van watten gemaakt om mee te lopen met de versierde wagens optocht. Echter met de rits achter op de rug.
Hilariteit, hij kreeg de rits niet open en moest wel erg nodig… uiteindelijk scheurde hij in paniek het hele pak open en ja, toen lukte het wel. Hij had leuke leraren en een mooie tijd op school. Hij herinnert zich nog spellen zoals landje pik en knikkeren.
Doede Visser is hij niet vergeten. Deze leraar gooide steeds met een zachte spons naar hem als hij niet oplette. Bert werd door hem bolletje eierbeschuit genoemd, maar waarom??

Na de lagere school ging hij naar de MAVO in Steenwijk. Dat was nog een hele onderneming op de fiets. Hij moest overblijven, maar miste daardoor het gezellige
samen eten thuis. Op die school leerde hij Klaas Schaap kennen. Hij had gehoord dat Klaas uit Kalenberg kwam en nu in Steenwijk woonde. Dat vond Bert beter dan Kalenberg wonen, wie ging er nu in Kalenberg wonen? Nou Bert niet! En kijk nu, hij woont er nu met veel plezier. Klaas zat wel in een andere klas, maar het klikte goed tussen die twee en ze hadden tussen de lessen door regelmatig contact. Bert deed graag mee aan de sportdagen van school, competities met de buurtdorpen Scheerwolde, Kalenberg en andere omliggende de dorpen. Dit gaf altijd veel strijd.

Tijdens zijn Mavo tijd was hij regelmatig te zien bij live optredens in het dorpshuis ’t Maark. Optredens van Dizzy man’s band en Ekseption, en de Vara drive-in show was ook favoriet. In die tijd werden er, ongelooflijk maar waar, pakjes shag in het publiek gegooid (reclamestunt van Samson). Beneden de 16 kreeg je nog geen bier in dorpshuis het Maark, wel shandy, maar goed daar zat ook wel wat alcohol in. Wel stiekem shaggies draaien en roken van de gekregen pakjes shag van 20 gram.
Hondsberoerd werd hij ervan.

Op oudejaarsavond ging hij samen met een groep vrienden de straat op om te ‘togen’ en her en der een biertje te drinken. Alles wat los en vast zat moest het ontgelden. Wagens met hooi, kruiwagens en noem het maar op werd meegenomen en alles werd op het marktplein gezet. De volgende dag was het een drukte van belang, want iedereen probeerde zijn spullen weer te vinden. Bert werd een beetje wijzer en is gestopt met deelname aan deze acties toen men dingen in de fik ging steken.

Bert heeft bij de Jeduthun gespeeld op de drums tot aan zijn diensttijd. Met deze groep ging hij naar het defilé in 1980 (Willem Alexander was nog een klein jochie) en kwamen ze op TV. Elk journaal heeft hij opnieuw naar hun optreden gekeken. Thuis in Oldemarkt zou de plaatselijk televisiewinkel het op videoband opnemen, echter deze man was een fanatiek muzikant bij het concurerende fanfarekorps, verkeerde knop ingedrukt, geen opnames, jammer dus. Jarenlang heeft hij toneel gespeeld bij toneelvereniging de Vriendenkring. In Kalenberg heeft hij meegedaan met het optreden van Trillend Riet met als thema ‘De oorlog 1940-1945’, een weergave zoals zich dat hier in Kalenberg heeft afgespeeld.

Na 3 jaar ging Bert naar de detailhandelschool in Zwolle. Dat werd niets, het sloot totaal niet aan bij zijn interesse. Toch heeft hij het nog 3 jaar volgehouden maar niet afgemaakt. Hij is naar de avondschool gegaan en overdag een baantje gezocht en gevonden bij Houthandel Vries in Steenwijk. Met een aantal cursuscertificaten op zak ging hij aan de slag met het maken van meubels en daarnaast nog scheepstimmerwerk. Daar is hij tot aan zijn diensttijd (1982) gebleven.

In zijn diensttijd kon hij de opleiding tot chauffeur volgen en dat beviel hem wel. Van Bergen op Zoom ging hij naar het zwaarder transport in Seedorf in West-Duitsland. Hij maakte deel uit van de BOS groep, dat staat voor Benzine, Olie en
Smeermiddelen. Het was de 41e afdeling: AFDVASSVBT, dat staat voor Afdeling Veldartillerie Staf-Staf verzorgingsbatterij. Hij ratelt nog even snel zijn afkortingen op. Na zijn dienstperiode ging hij weer terug naar houthandel Vries. Tijdens zijn diensttijd getrouwd en ze huurden een huis van opa en oma.

Hij deed een uitstapje naar Faget, een bedrijf van onderdelen en meetinstrumenten. Dat was zijn kortste baan, namelijk 3 heel mooie dagen… Hij vond het niets, roken in een gifhok als ze pauze hadden. En het ging gelijk al mis. Hij ging ‘even’ een praatje maken en vergat een klem in een machine vast te zetten en de hele boel klapte. De monteur is een dag bezig geweest om hem weer aan de praat te krijgen. Wennen aan de toeter voor pauze en weer de toeter van beginnen, nee dat werd hem na 3 dagen toch te gek. Hij had de neiging om door de ramen te springen. Hij liep gewoon de fabriek uit, pakte zijn fiets en klopte weer aan bij Vries. Daar werd hij met open armen ontvangen. Tot 2000 heeft hij daar gewerkt. Het werd nu toch eens tijd voor een andere werkkring en hij solliciteerde bij een oude schoolmaat als verkoper bij de bouwmarkt in Meppel. Daarna kwam de concurrentie op gang en verscheen de Praxis vlak in de buurt.

Na een paar jaar is het bedrijf door Praxis overgenomen en Bert ging ander werk zoeken. Hij pakte de telefoon en belde met DHL, kon hij niet als pakketbezorger aan de slag? Daar werd hij direct aangenomen. Het was wel een stressvolle baan. Met vaste ritten begon het leuk te worden. Helaas ging dat er weer vanaf en moest hij steeds andere ritten rijden, niet helemaal wat hij in gedachten had.

Intussen ging de KlusWijs in Oldemarkt open en na een maandje ging hij eens kijken en solliciteerde naar een parttime baan. De zaak moest eerst opgebouwd worden en een fulltimebaan zat er nog niet in. In combinatie met DHL kon hij het prima uithouden.

Bert kocht in 2013 zijn huidige woning op Noord in Kalenberg en ging hier voor vast wonen. Op de fiets naar het werk, heerlijk vindt hij dat. Zo is hij toch weer in de detailhandel terechtgekomen. Ondertussenhad hij Helen ook weer leren kennen, zij kenden elkaar n.l. nog van heel vroeger als kind toen ze 8-9 jaar waren. Bert ging vroeger vaak met zijn ouders naar Vlieland, waar ook nicht Lieke met haar ouders was. Helen en Lieke zijn van kinds af aan beste vriendinnen. Helen kwam met haar ouders met hun boot naar Vlieland, en troffen ze elkaar daar weer. Bij een dropping van de camping zaten ze in hetzelfde groepje. Bert had toen niet veel aandacht voor Helen. Maar dat was bij een herontmoeting wel anders. Helen werkte bij Faget en Bert werkte hij houthandel Vries, nog geen 200 meter bij elkaar vandaan en vroeg haar mee uit. Helen wees hem af want ze had net verkering, ze was 18 jaar. Helen had hem sinds haar 13e al in de smiezen maar ja nu was het niet het goede moment.

Na 36 jaar zijn ze elkaar door middel van Facebook weer tegen gekomen. Bert had geen idee waar Helen was gebleven en waar ze zich mee bezig hield. Inmiddels waren
ze beiden vrij en klaar voor een nieuwe relatie. Ze ontmoetten elkaar en het was meteen raak. Bert liet er geen gras over groeien. In januari 2013 elkaar leren kennen en in april 2013 vroeg hij Helen ten huwelijk. En ja, op zijn knieën in het zand op Vlieland. Een fragment uit een gedicht dat in het zand was geschreven op Vlieland en hangt nu aan de zijgevel van hun huis: ‘De jouwe je houden’.

Op 15 augustus 2015 zijn zij getrouwd op de Vrijstate, toevallig was het thema van het dorpsfeest “Liefde’. Nou ja toevallig? Helen heeft 2 zonen, en Bert een zoon en een dochter. Ze zijn inmiddels opa en oma van 5 kleinkinderen en er is nog een tweeling onderweg.
Inmiddels is er een glaasje wijn ingeschonken en babbelen we nog gezellig na. Ja Bert je hebt veel belee:, ook nare situa=es meegemaakt, maar je levenslust is bewonderingswaardig!
Dank voor deze mooie avond.

De pen